نسل گل، این بار هم از خار ضربت می‌خورد

در روایتی از جابر بن عبدالله انصاری آمده است که پیامبر به حضرت علی (ع) فرمود: «تو جانشین منی و تو را خواهند کشت و سرانجام محاسنت به خون سرت خضاب خواهد شد.» امام علی (ع)، یک عمر بی‌صبرانه در انتظار شهادت بود و در آخرین رمضان عمرش، حال و هوای دیگری داشت. این روزها، بارها از شهادت خود خبر داد. گویا هر روز که موعد وصال نزدیک‌تر می‌شد، مولا برای رفتن، بی‌تاب‌تر و بی‌قرارتر می‌شد.

 چنانکه در تاریخ ثبت است؛ حضرت امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب علیه‌السلام، در شب 19 رمضان سال 40 هجری قمری، در محراب مسجد کوفه، به ضربت شمشیر ابن ملجم مرادی (از گروه خوارج)، مجروح شد و در شب 21 رمضان، در 63 سالگی، همان طور که از پیامبر شنیده بود، به دست بدترین و شقی ترینِ مردم به شهادت رسید. امیرمؤمنان (ع) در هنگام ضربت خوردن، این جمله را بیان فرمود: «بسم الله و بالله و علی ملة رسول الله فزتُ و رَبِّ الکعبه»؛ به نام خدا و برای خدا و بر دین رسول خدا، به خدای کعبه که رستگار شدم. (منبع: وبگاه حوزه)

ضربت خوردن حضرت علی علیه‌السلام و شهادت آن امام همام، درونمایه شمار فراوانی از سوگ‌سروده‌ها و اشعار آیینی گردیده است. در اینجا سروده‌ای ناب و پرمایه از زنده‌یاد دکتر سیدحسن حسینی، از شاعران و نویسندگان و پژوهشگران سرشناس معاصر (1335-1383ش)، با این درونمایه می‌آید. گفتنی است در بیت ششم این سروده، به واقعه اندوهناک و آتش‌بار یورش بربریت مغول به نیشابور (که به درستی یکی از بزرگترین فجایع تاریخ بشری است) و شهادت شیخ فریدالدین عطار به دست تاتاریان خونخوار در این هجمه وحشیانه، اشاره شده است.

 

«نسل گل، این بار هم از خار ضربت می‌خورد»

نسل گل این بار هم از خار ضربت می‌خورد

صبح ایمان از شب کفار ضربت می‌خورد

بعد از این معیار عشق و نفرتی در کار نیست

از کف اغیار، فرق یار ضربت می‌خورد

خاک را در می‌نوردد لشکر کابوس و جهل

تا قیامت دیده‌ی بیدار ضربت می‌خورد

طبق معمولی که در تاریخ نامعمول نیست

نص حق از ظن و از پندار ضربت می‌خورد!

روشنایی‌بخش هستی آبروی آفتاب

با شبیخونی سیه‌رفتار ضربت می‌خورد

قلب نیشابور امکان غرق آتش می‌شود

عالمی عطار از تاتار ضربت می‌خورد

سرخ افشا می‌شود راز دو عالم دین و داد

گنج دانش، مخزن‌الاسرار ضربت می‌خورد

راز این وارونگی شد مایه‌ی بهتی سترگ

آسمان از خاک بی‌مقدار ضربت می‌خورد؟!

باغ ما کم‌خونی گل دارد و فقر نگاه

نرگس بیمار چون بسیار ضربت می‌خورد

بی‌جهت عالم به سمت و سوی ویرانی نرفت

خانه ویران است چون معمار ضربت می‌خورد

«سیدحسن حسینی»