ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
سرپرست سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری نیشابور، از آماده شدن سردیس عطار نیشابوری و آمادگی نصب آن در آرامگاه سلطانالعارفین بایزید بسطامی شاهرود خبر داد.
حسین فقیه در گفتوگو با خبرگزاری فارس در نیشابور با اشاره به پیمان خواهرخواندگی میان دو شهر نیشابور و شاهرود در بیست و پنجم فروردین 1394 و همزمان با آیین روز ملی بزرگداشت شیخ فریدالدین عطار نیشابوری اظهار کرد: مقرر شد سردیس عارف و شاعر، عطار نیشابوری بهمنظور آشنایی و معرفی بیشتر مردم و گردشگران باشخصیت مشاهیر، فرهنگ و ادب این شهر، در شاهرود نصب شود.
وی گفت: سردیس فریدالدین عطار نیشابوری که توسط علیرضا قدمیاری، هنرمند مجسمهساز نیشابوری ساختهشده، آماده نصب در آرامگاه بایزید بسطامی است.
همچنین علیرضا قدمیاری در توضیحی درباره این سردیس گفت: سردیس فریدالدین عطار نیشابوری در ابعاد 40 در 40 سانتیمتر و به ارتفاع 90 سانتیمتر ساختهشده است، البته این ابعاد طبق استانداردهای میراث فرهنگی در نظر گرفتهشده است؛ زیرا در بناهای تاریخی نباید مجسمه نسبت به بنا تأثیرگذار باشد.
فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم و آغاز سده هفتم است که در سال 540 هجری در نیشابور زاده شد و در 618 هجری به هنگام حملهی مغول به قتل رسید.
- نیشابور، پایتخت کتاب ایران:
در پی آیینی که در هفدهم اسفندماه 1394 در تالار وحدت (تهران) و با حضور اسحاق جهانگیری (معاون اول رئیس جمهور)، علی جنتی (وزیر فرهنگ وارشاد اسلامی)، سعداله نصیری قیداری (سرپرست کمیسیون ملی یونسکو- ایران)، سیدرضا صالحی امیری (رئیس کتابخانه ملی ایران)، سید عباس صالحی؛ (معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) و جمعی از مردم فرهنگدوست و مسولین برگزار گردید، شهر نیشابور، توانست پس از رقابت با 99 شهر کشور در مرحله مقدماتی و 15 شهر، در مرحله نهایی، عنوان «پایتخت کتاب ایران» را از آن خود نماید. (آگاهی بیشتر)
رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی نیشابور در این باره، گفته است: «به دلیل اجرای مناسب برنامههای سال گذشته، تدوین و ارائه برنامههای نوآورانه، مشارکتجویانه، موثر و منسجم، توجه به پیشینه فرهنگی و استفاده از ظرفیتهای بخش خصوصی، تشکلهای مردمی، صنایع و مراکز ورزشی و فرهنگی؛ لوح افتخار دو وزیر کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی و لوح تقدیر کمیسیون ملی یونسکو به همراه تأسیس یک باب کتابخانه، تسهیلات مناسب برای تأسیس، نوسازی و تجهیز کتابفروشیها و مراکز توزیع و حمایت از طرحهای برگزیده ترویج کتابخوانی توسط بانک و بنیاد ملت و ۲۰ میلیارد ریال اعتبار فرهنگی از سوی استانداری خراسان رضوی اهدا شد به رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرماندار، دبیر انجمن مردمی سیمرغ و شهردار به نمایندگی از مردم فرهیخته و کتابدوست شهر تاریخی نیشابور به عنوان پایتخت کتاب ایران.» (متن کامل خبر)
ادامه مطلب ...رئیس نمایندگی وزارت امور خارجه در شمال و شرق کشور: در مناطق مختلف استان ظرفیتها و امکانات متعدد برای سرمایهگذاری وجود دارد که از آن جمله میتوان به «ایجاد پارک صنعتی در نیشابور» اشاره کرد. وی ادامه داد: «خواهرخواندگی شهر نیشابور با یکی از شهرهای چین» و برقراری خط پروازی مشهد - ارومچی از دیگر مباحث گفت و گوی سفر قبلی سفیر چین به مشهد بود که پیگیری و عملیاتی شدن آن در دستور کار دو طرف قرار دارد.
به
گزارش روز یکشنبه ایرنا از روابط عمومی نمایندگی وزارت خارجه در شمال و شرق کشور
در مشهد، «پانگ سن» در دیدار با رئیس نمایندگی وزارت
امور خارجه در شمال و شرق کشور، با اشاره به سفر رئیس جمهوری چین و دیدار وی با
رئیس جمهوری ایران، افزود: در این دیدار، در زمینههای مختلف سیاسی، اقتصادی،
فرهنگی، امنیتی و نیز مسائل منطقهای و بینالمللی، بحث و تبادل نظر شد و 17 سند و
قرارداد و یادداشت تفاهم، به امضا رسید.
- نامشناخت، از اَشکآباد تا عَشقآباد:
شهر عَشقآباد، در موقعیت جغرافیایی 36°2'33'' شمالی و 58°40'58'' شرقی، در 20 کیلومتری جنوب شهر نیشابور، واقع شده است. نام این شهر، در گویش اهالی بومی (گویش نیشابوری) با فتح حرف اول و به گونه aŝqābād (= اَشقآباد یا عَشقآباد) بیان میگردد. دکتر فریدون جنیدی، ایرانشناس و استاد زبان پارسی میانه (= زبان پهلوی یا پهلوانیک)، نام کنونی این شهر را دگرگونشده «اَشکآباد» دانسته و از ارتباط آن با دوره پارتها (اشکانیان)، آگاهی میدهد. باید در نظر داشت که اَشکآباد در حوزه جنوبی دشت نیشابور قرار دارد و میدانیم که نام پیشین نیشابور، یعنی «ابرشهر» نیز از طایفه «اپرنی» از اقوام داهه، بنیانگذاران حکومت اشکانی (پارتیان)، گرفته شده است.
البته نام اپرشهر به عنوان محل ضرابخانه، حک شده بر روی سکه فرهاد دوم اشکانی (حکومت 128-138 ق.م.)، یکی دیگر از نشانگرهای این گفته است. ابرشهر، در کتاب کهن «بندهش» به گونه «اپرنکشهر» نیز آمده است. مری بویس، ایرانشناس و پژوهشگر متون و زبانهای ایران باستان، در کتاب «Zoroastsians: Their Religious Beliefs and Practices » در اهمیت این ناحیه در دروان پارتیان، نوشته است: «در دوره پارتی، آذر برزین مهر، ظاهراً احترام بخصوصی داشت، چرا که آتش خاص پارتیان بود و در کوه ریوند، احتمالا رشتهای از کوههای نیشابور خراسان، یعنی خود پارت، جا داشت.» باری، نامهایی همچون «اپرنکشهر» و «اَشکآباد» بر پیشینه نامهای جغرافیایی منسوب به پارتها در این ناحیه، گواهی میدهند.
سخن از دو تمدن بزرگ خاورزمین:
آنگاه که سخن از فرهنگ و تمدن قاره کهن باشد؛ دو تمدن بزرگ خاورزمین، پُربارترین و شکوهندهترین فرازهای گفتار را از آن خود میکنند؛ سخن از دو تمدن ایران و چین، یادکرد بالندگی و پایندگی دو سرزمین بزرگ آسیا در درازنای تاریخ دیرسال است. این دو سرزمین که به نام «Zhong Guo» (به معنای سرزمین مرکزی = چین) و «Bosi» (به معنای پارسیگ = ایران) نامیده میشدهاند، همواره در طول تاریخ، در کنار یکدیگر قرار داشته و سدهها و هزارهها در همسایگی همیارانه، پاییده و بدون هیچگونه جنگ و خونریزی، در سایه همزیستی مسالمتآمیز و روابط دوستانه، روزگار را به امروز رسانیدهاند. تعاملات این دو سرزمین فرهنگپرور باستانی، که دوران «اشکانیان» ایران و «هان» چین، نقطه عطفی بر آن است و در دورههای بعد، همواره پایدار و پُربار بوده و در جهان روزگار ما، با ژرفا و گسترهای دوچندان، پیگرفته شده است. امروز، در آغاز سده بیست و یکم (میلادی)، چشمانداز بسیار روشنی برای گسترش بیش از پیش مناسبات و همکاریهای این دو کشور مهم آسیایی، از حوزههای اقتصادی و فرهنگی گرفته تا همگرایی و همپیمانی در سطوح راهبردی، پیشبینی میشود. تعمیق و گسترش روابط فرهنگی، یکی از مهمترین و پایدارترین دستیارها و افزارهای ژرفا بخشیدن به همگراییها و همکاریهای این دو ملت کهن آسیایی است و در این حوزه، نقشآفرینی شهرهای تاریخی و فرهنگی هر دو کشور، بسیار کارساز و مورد تاکید و توجه سیاستگزاران و مدیران سیاسی و فرهنگی ایران و چین میباشد. در این راستا چندین شهر در این دو کشور، دارای پیمانهای خواهرخواندگی و همکاری در زمینههای مختلف میباشند از این جملهاند: «تهران و پکن»، «اصفهان و شیان»، «تبریز و ووهان»، «شیراز و چونگکینگ»، «مشهد و ارومچی».