جاده نیشابور به کاشمر به جاده اصلی و شریانی تبدیل می‌شود

پایگاه خبری کوهسرخ در 26 فروردین 1396 از رایزنی‌ها و برنامه‌هایی برای تبدیل جاده نیشابور-کاشمر به جاده اصلی و شریانی خبر داد. این جاده به طول 130 کیلومتر است که 60 کیلومتر آن، در حوزه استحفاظی کاشمر و 70 کیلومتر، در حوزه استحفاظی نیشابور قرار دارد. این جاده، زیرساخت ارتباطی و مواصلاتی نیشابور و کاشمر، از شهرستان‌های عمده و تاریخی شمال شرق کشور است و سهم بزرگی در تعاملات تجاری، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی این دو منطقه کهن خراسان را برعهده دارد. جاده نیشابور – کاشمر افزون بر پیوند دادن دو شهرستان دارای جاذبه‌های گردشگری شاخص فرهنگی، تاریخی و زیارتی در سطح استانی و کشوری، در مسیر و کناره خود نیز دارای جاذبه‌های طبیعی (اقلیم کوهستانی و کویری) شایانی است. از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری مسیر این جاده، منطقه حفاظت شده رئیسی (دارای موافقت اولیه تبدیل به پارک ملی) است. در ادامه، تصویر گزارش قدس، با عنوان «جاده نیشابور - کاشمر به مسیر اصلی تبدیل می‌شود»، که در پایگاه خبری کوهسرخ منتشر شده، می‌آید.

«منطقه حفاظت شده رئیسی نیشابور» به «پارک ملی» تبدیل می‌شود

رئیس محیط زیست نیشابور:

 موافقت‌های اولیه برای تبدیل منطقه حفاظت شده رئیسی به پارک ملی

 را از مسئولان استانی و کشوری ذی‌ربط گرفته‌ایم.

گرانیگاه توسعه میانجلگه، همراه با پیشنهاد خواهرخواندگی عشق‌آباد، کدکن و ندوشن

- نام‌شناخت، از اَشک‌آباد تا عَشق‌آباد:

شهر عَشق‌آباد، در موقعیت جغرافیایی 36°2'33'' شمالی و 58°40'58'' شرقی، در 20 کیلومتری جنوب شهر نیشابور، واقع شده است. نام این شهر، در گویش اهالی بومی (گویش نیشابوری) با فتح حرف اول و به گونه aŝqābād (= اَشق‌آباد یا عَشق‌آباد) بیان می‌گردد. دکتر فریدون جنیدی، ایرانشناس و استاد زبان‌ پارسی میانه (= زبان پهلوی یا پهلوانیک)، نام کنونی این شهر را دگرگون‌شده «اَشک‌آباد» دانسته و از ارتباط آن با دوره پارت‌ها (اشکانیان)، آگاهی می‌دهد. باید در نظر داشت که اَشک‌آباد در حوزه جنوبی دشت نیشابور قرار دارد و می‌دانیم که نام پیشین نیشابور، یعنی «ابرشهر» نیز از طایفه «اپرنی» از اقوام داهه، بنیانگذاران حکومت اشکانی (پارتیان)، گرفته شده است.

البته نام اپرشهر به عنوان محل ضرابخانه، حک شده بر روی سکه‌ فرهاد دوم اشکانی (حکومت 128-138 ق.م.)، یکی دیگر از نشانگرهای این گفته است. ابرشهر، در کتاب کهن «بندهش» به گونه «اپرنک‌‌شهر» نیز آمده است. مری بویس، ایرانشناس و پژوهشگر متون و زبان‌های ایران باستان، در کتاب «Zoroastsians: Their Religious Beliefs and Practices » در اهمیت این ناحیه در دروان پارتیان، نوشته است: «در دوره پارتی، آذر برزین مهر، ظاهراً احترام بخصوصی داشت، چرا که آتش خاص پارتیان بود و در کوه ریوند، احتمالا رشته‌ای از کوه‌های نیشابور خراسان، یعنی خود پارت، جا داشت.» باری، نام‌هایی همچون «اپرنک‌شهر» و «اَشک‌آباد» بر پیشینه نام‌‌های جغرافیایی منسوب به پارت‌ها در این ناحیه، گواهی می‌دهند.