نیشابور، راه‌آهن و گردشگری ریلی

 ایستگاه آنت ورپ بلژیک

- راه آهن و گردشگری:

در روزگار ما، در صحنه تجارت جهانی، گردشگری، پس از نفت و خوردرو، سومین صنعت است. این صنعت، نه فقط در زمینه‌ درآمدزایی، بلکه در زمینه توسعه فرهنگ و ارتباطات نیز بسیار حائز اهمیت است و البته موضوع حمل و نقل مسافر، از ارکان اصلی گردشگری به شمار می‌آید. در بین انواع گوناگون حمل و نقل مسافر، در رابطه با گردشگری، راه‌آهن به دلیل قیمت ارزان، ایمنی بالا، راحتی سفر و سایر مزایای آن، اهمیت خاصی پیدا کرده است. اهمیت گردشگری به وسیله خطوط ریلی، جدا از مزایای آن، به جذابیت خود راه آهن نیز باز می‌گردد. توسعه روزافزون خطوط مونوریل، گسترش خطوط ریلی در مناطق کوهستانی و جنگلی و استفاده از جذابیت‌های داخلی قطار، نشان‌دهنده تقاضای بالا و اهمیت بسزای راه آهن در توسعه گردشگری است. بنابراین همانقدر که توسعه گردشگری، باعث رشد راه‌آهن‌ها شده است، راه آهن‌ها نیز به نوبه خود گردشگری را توسعه داده‌اند.  

یادداشت وارده : اندر مصائب وبلاگ نویسی!

با سلام - مدتهاست که بدلیل اشتغال به خدمت سربازی دسترسی درستی به اینترنت ندارم و به همین دلیل به روز نیستم اما دیدن یکی از تیترهای نشریه فر سیمرغ مبنی بر بازداشت یک وبلاگ نویس بدلیل نشر اکاذیب در نیشابور و چند روز بعد خبری در روزنامه خراسان مبنی بر بازداشت یک وبلاگ نویس سبزواری بدلیل نشر اکاذیب علیه یکی از مسئولین اون شهر چیزی نبود که بشه به راحتی از کنارشون گذشت.اگر با وبهای خبری که در زمینه نیشابور فعالیت می کنند آشنایی داشته باشید حتما از تعطیل شدن وبلاگ نیشابور سرزمین بینالود با بیش از ۴ سال سابقه فعالیت آگاه شدین.گرچه مدیر وبلاگ علت تعطیلی وبلاگ را این برخوردها عنوان نکرده اما بی تردید مشاهده چنین رفتاری در کنار دیگر دلایل شخصی باعث شدند تا این نویسنده عطای این کار را به لغایش ببخشد.  

نیشابور و گردشگری غذایی

سفر و غذا، رابطه‌ای جدانشدنی، همچون رابطه فرودگاه و هواپیما دارند؛ فرقی نمی‌کند که به کجا سفر می‌کنید، در هر صورت شما به جایی دنج، برای تغذیه و تجدید قوا نیاز دارید و در همین هنگام است که به صورتی ناخودآگاه، فرصتی ارجمند، برای آشنایی و ارتباط برقرار کردن با فرهنگ غذایی و پذیرایی مردم منطقه‌ای که بدان مسافرت کرده‌اید فراهم شده است. آری! یکی از راه‌های آشنایی با فرهنگ و تاریخ مردم یک منطقه، نشستن در رستوران‌ و غذاخوری و صرف غذای محلی آنان است و در اینجاست که رابطه‌ای معنادار بین غذا، فرهنگ و گردشگری، پدیدار می‌گردد؛ پدیده‌ای که آن را «Gastronomy» یا «گردشگری غذایی» می‌گویند. همانطور که می‌دانید، طبق مصوبات کشوری، «نیشابور»، به عنوان «منطقه نمونه بین‌المللی گردشگری» تعیین گردیده است، از این روی، شناخت توانمندی‌ها و طراحی برنامه‌ها و زیرساخت‌های توسعه بر اساس آن، از ضرورت‌های صنعت گردشگری این منطقه به شمار می‌آید. این نوشتار، ضمن شناسایی گاسترونومی، به بررسی مختصر توانمندی‌ها و مسائل گردشگری غذایی در نیشابور پرداخته و در پایان، پیشنهادهایی را برای توسعه گردشگری غذایی نیشابور، ارائه می‌نماید.  

ژولیده نیشابوری؛ پیونددار نیشابور و ورامین

- ورامین؛ سرزمین دین و تاریخ

ورامین از مهم‌ترین شهرستان‌های استان تهران است و در منطقه‌ای حاصلخیز و جلگه‌ای واقع شده که این اقلیم مناسب، دشت ورامین را به یکی از قطب‌های کشاورزی استان تهران، تبدیل نموده است. در کتاب باستانی ایرانی «وندیدا»، نام دو محل به نام راجیس‌ و وارنا ذکر شده که همان ری و ورامین است. طی بررسی‌های تاریخی، مشخص شده که ورامین در کتاب‌های مختلف با نام «ور»، «ورنه»، «وارنا»، «ورام» و ورامین ذکر شده است. کلمه «رام» و «رامن» از واژه‌های پهلوی است و نام فرشته‌ی حافظ صلح بوده که روز ۲۱ ماه به او سپرده شده است. ورامین به معنای شهری بهتر از رامن نیز به این ایزد منسوب شده است. ورامین یکی از کانون‌های تاریخی ایران است که پس از ویرانی ری به دست مغولان و تیموریان، مورد اقبال روزافزون مردم واقع شد. آثار تاریخی دوره‌های مختلف از تپه‌های باستانی تا بناهای اسلامی و کارخانه صنعتی بیانگر برگ‌هایی از تاریخ ایران در ورامین است. وجود کاروان‌سراهای قصر بهرام، عین‌الرشید و دیرگچین با قدمت زیاد نیز نشان از سفرهای بسیار در این محور مواصلاتی کهن دارد. این سرزمین تاریخی، از نظر وجود آثار و ابنیه تاریخی و باستانی همواره مورد توجه پژوهشگران داخلی و خارجی بوده است. کاوش های اخیر باستان‌شناسی نشان می‌‌دهد که قدمت تمدن این منطقه از ایران به حدود سه هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌ رسد. آثار به جا مانده در شهر ورامین به سده های هفتم و هشتم هجری قمری مربوط می‌شود. شهرستان ورامین دارای پیشینه مذهبی و انقلابی درخشان است و نمایان‌ترین جلوه‌ی آن قیام مردم ورامین در پانزده خرداد سال 1342 می‌باشد. به تعبیری، ورامین، «سرزمین دین و تاریخ» است، سرزمینی که از یک سوی، زیارتگاه‌های فراوانی را در خود جای داده است؛ امامزاده جعفر بن موسی کاظم، امامزاده علی، امامزاده یحیی، امامزاده عبدالله، امامزاده زید، امامزاده هادی، امامزاده طاهر و مطهر خیرآباد، امامزاده شاه حسین، و از سوی دیگر، بناهایی همچون قلعه ایرج (وارنای چهارگوش)، مسجد جامع، نارین قلعه، قصر بهرام، کاروانسرای عین‌الرشید، میدان کهنه گل، برج علاءالدوله، کاروانسرای دیرگچین و ... از آثار و بناهای مهم تاریخی این دیار می‌باشند. از بزرگان و دانشمندان و ناموران سرزمین «دین و تاریخ» می‌توان به قطب‌الدین رازی ورامینی، عبدالملک بن محمد ورامینی، قاضی محمد ورامینی، محمد بن شاه بن القاسم حسینی، عزالدین رازی، قاضی عطا الله و ... اشاره نمود.

فرودگاه نیشابور، نیازمند عزم و توجه

نیشابور دومین شهر بزرگ خراسان است که علی‌رغم داشتن پتانسیل‌های بزرگ جمعیتی- اقتصادی- گردشگری و ... سالهاست از ارتباط هوایی محروم است که در این مقاله سعی بر آن است تا مروری کوتاه بر تاریخچه 40 ساله ابهام آمیز طرح احداث فرودگاه در نیشابور داشته باشیم امید آنکه مورد توجه قرار گیرد. صنعت هواپیمایی و فرودگاهی درجهان بیش از 100 سال قدمت دارد و به عنوان سریع‌ترین سیستم حمل و نقلی جهان به قدری سریع متحول گشت که رشد صنایع خودروسازی و قطار به آن قدر نبود- در ایران نیز با ورود اولین هواپیما مقارن با احداث فرودگاه قلعه‌مرغی تهران در سال 1301 نخستین محل فرود هواپیما (فرودگاه) در ایران ساخته شد که تا امروز سابقه ای90 ساله را دارد- در منطقه خراسان نیز فرودگاه مشهد در دهه 40 و بعد از انقلاب نیز فرودگاه های بیرجند- بجنورد- سبزوار- وسرخس احداث شد اما در این بین درنیشابور (دومین شهر مهم خراسان) ازاحداث فرودگاه به بهانه  نزدیکی با مشهد! خبری نشد!!!