شکل‌گیری نزدیکترین «کریدور جاده‌ای ترکمنستان - ایران - دریای عمان»: «دستاورد همگرایی قوچان، نیشابور، کاشمر و فیض‌آباد»

مسیر جاده قوچان - نیشابور - کاشمر؛ تصویر با اندازه بزرگتر

چنانکه در نوشتار پیشین اشاره شد، یکی از چالش‌های پیش روی توسعه پایدار نیشابور به عنوان «دومین منطقه پرجمعیت شمال شرق کشور» (خراسان معاصر یا خراسان بزرگ غربی تاریخی- فرهنگی)، تقویت شبکه جاده‌های مواصلاتی این ناحیه است. جاده مشهد - نیشابور - تهران، مهم‌ترین و پرترددترین محور مواصلاتی است که از عرض (شرق به غرب) حوزه جغرافیایی دشت نیشابور، عبور می‌کند؛ مسیر جاده قوچان -– نیشابور -– کاشمر، دومین محور مهم مواصلاتی است که از طول (شمال به جنوب) جعغرافیای دشت نیشابور عبور می‌کند؛ این مسیر از آن دیدگاه که نزدیکترین محور مواصلاتی ترانزیتی دسترسی کشور ترکمنستان به دریای عمان است؛ حائز اهمیتی بالا در حوزه حمل و نقل منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی می‌باشد.

مسیر جاده‌ای قوچان - نیشابور - کاشمر، در ناحیه شمالی؛ از طریق باجگیران به عشق‌آباد (پایتخت ترکمنستان) و در ناحیه جنوبی؛ از طریق فیض‌آباد، بیرجند، ایرانشهر، نیک‌شهر و چابهار؛ با مسافتی در حدود 1833 کیلومتر، نزدیکترین مسیر در شرق کشور، برای اتصال پایتخت کشور ترکمنستان به بندر چابهار و دریای عمان است. با توجه به وجود زیرساخت‌های نسبی جاده‌ای ترانزیتی در بخش جنوبی؛ همکاری و همگرایی پنج شهرستان عمده قوچان، فیروزه، نیشابور، کاشمر و مه ولات (در بخش شمالی) به منظور «ارتقای قطعه قوچان-نیشابور-کاشمر-فیض‌آباد»، نقش بسزایی در فعال‌سازی ظرفیت‌های لازم در این مسیر ترانزیتی دارد.

احیا و تقویت این مسیر جاده‌ای راهبردی، دارای دستاوردهای بزرگ اقتصادی، تجاری، گردشگری و ... برای همه مردم ساکن در این منطقه (اعم از مردم شهرستان قوچان، فیروزه، نیشابور، کاشمر و مه‌ولات) می‌باشد. این مسیر، زیرساخت اصلی جاده‌ای بخش‌های سرولایت، میانجلگه و کوهسرخ است و در نگاهی کلی، ارتقای زیرساختی این محور مواصلاتی، اقدامی بسیار موثر و ضروری  در «رفع تبعیض، و استقرار عدالت مواصلاتی» در شهرستان‌های مسیر نسبت به شهرستان‌های همجوار به شمار می‌آید./ «یار خراسانی»