ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 |
شصت و سومین زادروز استاد پرویز مشکاتیان پیشکسوت موسیقی ایران شنبه 23 اردیبهشت ساعت 18 با حضور هنرمندان و پیشکسوتان موسیقی در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار میشود. به گزارش گروه فرهنگی آنا از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، در این برنامه فعالیتهای استاد مشکاتیان در عرصه موسیقی ایران بررسی میشود. پخش کلیپ، اجرای آثاری از پرویز مشکاتیان با هنرمندی گروه موسیقی «نهیب» به سرپرستی محمدرضا بنایی بخش هایی از این برنامه است .
پرویز مشکاتیان (متولد ۱۳۳۴ در نیشابور) مقدمات موسیقی را از شش سالگی نزد پدرش حسن مشکاتیان استاد سنتورنوازی متبحر در نواختن ویولن و سهتار فراگرفت. وی یادگیری موسیقی را در نیشابور همراه با تحصیل دنبال کرد و در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد و به آموختن ردیف میرزا عبدالله نزد نور علی خان برومند و دکتر داریوش صفوت پرداخت.
آلبر کامو (Albert Camus) رماننویس، نمایشنامهنویس و مقالهنویس مشهور فرانسوی است که در الجزایر، زاده شده است. در ایران از آثار این نویسنده سرشناس فرانسوی، آثار پرشماری به فارسی، ترجمه شده است. رمان «بیگانه» با ترجمه مرحوم جلال آل احمد و مرحوم علیاصغر خبرهزاده، منتشر شد و بعد از آن هم هشت بار دیگر ترجمه شد. «سقوط» 6 بار، «طاعون» 5 بار، «کالیگولا» 4 بار و «افسانه سیزیف» هم 4 بار برگردان فارسی شدند که از اقبال فارسیخوانان به کار این نویسنده نامدار حکایت میکند.
نیشابور، با پیشینه غنی در تاریخ فرهنگ و ادب ایرانزمین، قطب فرهنگی و ادبی خراسان به شمار میآید. به نقل از وبگاه روزنامه ایران: «شب آلبر کامو» نویسنده و روزنامهنگار فرانسوی در نیشابور به همت انجمن داستان این شهرستان برگزار شد. در این نشست ادبی که یکشنبه 17 اردیبهشت و در حضور جمعی از اهالی و فرهنگ دوستان برگزار شد دو اثر این نویسنده شهیر، به نامهای «طاعون» و «بیگانه» مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
شهر تاریخ و فرهنگ؛ کهنشهری همواره حاضر در بستر تاریخ؛ گرانیگاه هویت خراسان که سرزمین خاوران، فراز شکوه و بزرگی را با او به منصه ظهور رسانده و میرساند؛ سخن گفتن از نشابور، صرفا سخن گفتن از آیینه و تندیس تاریخ و فرهنگ مشرق ایران نیست؛ بلکه سخن گفتن از توانمندیای است؛ بخشی نهفته و بخشی پیدا، که بازآفرینی شکوه فرهنگی پُردرخشناک سرزمین خورشید را در سپهر تمدنی ایرانزمین، در پیشِ چَشم و در خزانه توان دارد و به گواه بارهای بسیار و تکرارهای مکرر حیات تاریخیاش، این دیار را توان تمدنآفرینی شکوهنده هست. توانی که باید آن را بازشناخت، بازیافت و بازپروَرد ... آنگاه است که نشابور، ققنوس تاریخ ایران، سیر و سلوک سیمرغی خراسان را باز میآغازد ... یکی از بنیادهای توانافزایی نشابور-زمین، بازیابی توانمندیهای مواصلاتی و ارتباطی آن است.
1. دهلیز مشرق و کانون مواصلاتی خراسان:
«دهلیز مشرق» یکی از عنوانهایی است که در اشاره به «نیشابور»، در کتابهای تاریخ ثبت شده؛ از آن روی، که این شهر، با موقعیت ممتاز جغرافیایی ممتاز (پای گرفته در پناهدامان مهربان کوهستان بینالود؛ واقع شده در جغرافیای مرکز سرزمینی از ایران معاصر، که امروزه «خراسان»ش میشناسیم) همواره کانون مواصلاتی ایران به مشرقزمین، و سرزمینهای شرقی فراسوی ایران به مغرب بوده است. این راههای شریانی که از روزگاران کهن به کانون مواصلاتی شهر نیشابور میرسیدهاند و خراسان را به سرتاسر سرزمینهای شرق تا غرب و شمال تا جنوب متصل مینمودهاند. عمدهراههای این شبکه مواصلاتی، که در کتابهای کهن تاریخ و جغرافیای قدیم، از آنها یاد شده عبارتند از:
- راه نیشابور به توس، هرات و شرق خراسان بزرگ
- راه نیشابور به خبوشان (قوچان)، مرو و آسیای مرکزی
- راه نیشابور به اسفراین و شمال (دریای مازندران)
- راه نیشابور به جوین (شاخهای به بیهق)، قومس، ری، همدان و آذربایجان و بغداد (جاده ابریشم)
- راه نیشابور به ترشیز (کاشمر) و تون (فردوس) و یزد و شیراز و اهواز
- راه نیشابور به قهستان (خراسان جنوبی) و سیستان و کرمان