تحرکات آرام منطقه و موضوع استان شدن نیشابور

سالهاست که نیشابور به علت قرار داشتن در حوزه مدیریتی دومین کلانشهر کشور دچار مشکلات متعددی بوده است-قسمت قابل توجه ای از بودجه استان همواره در مشهد هزینه میشود و ضعف زیرساخت های عمرانی نیشابور به عنوان دومین کلانشهر خراسان همواره به بهانه هایی از جمله (به اصطلاح) نزدیکی با مشهد!! نادیده گرفته شد. در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 موضوع تقسیم خراسان با رویکرد رفع محرومیت شهرستانها به خصوص مناطق دور افتاده این منطقه مورد توجه واقع گرفت- در آن سالها شهرهای بیرجند و بجنورد به بهانه دور افتاده تر بودن و پس از آن نیشابور و سبزوار و حتی تربت حیدریه به ادعای بزرگتر بودن رقابت سختی باهم داشتند- در این بین استان شدن نیشابور که در پی آن جدایی این شهر از حوزه مدیریتی خراسان بزرگ را شامل بود  نویدی شد برای رفع محرومیت ها و رسیدن به خواسته های به حق این شهر بزرگ-موضوعی که بارها و بارها مطرح شد- حمایت مردمی و نهادهای محلی را به همراه داشت اما حاصل آن در مجلس ششم (سال83) رقم خورد و نهایتا حق مسلم نیشابور که بارها پایتخت و مرکز حکومتی ایران و خراسان بود از بین رفت!

طرحی که امروز به وضوح میتوان دریافت که سرمنشا شکست آن کارشکنی عده ای در پایتخت – مرکز استان و البته در نیشابور نیز عدم توجه به زیر ساخت های لازم و بخصوص عدم ارتقای بخش های تابعه و ایجاد شهرستان های جدید در جوار این شهرستان بود- موضوعی که در شمال و جنوب خراسان تبدیل به فرصتی شد تا در بجنورد با ارتقای مناطق مانه و سملقان-جاجرم و فاروج و در بیرجند با ارتقای سربیشه و سرایان و درمیان کمک شایان توجهی به استان شدن آنها نماید و در این بین سهم نیشابور و شهر همجوارش (به علت نداشتن شهرستان های تابعه)جز اختلافات محلی و امتیاز حق السکوت معاونت استانداری چیزی بیش نبود!! 

از این توضیح که بگذریم شاید آنچه امروز پس از 7 سال از تقسیم خراسان باعث مطرح شدن این موضوع باشد نگاه مثبت امروزی دولت در جهت ایجاد استان ها و شهرستان های جدید و تحول در تقسیمات کهنه و بعضا ناعادلانه فعلی است که در سطح کشور شهرستانهایی را مدعی استان شدن کرده است و جالب اینکه حتی شهرهای کوچکی مانند لار و تنکابن نیز برای تشکیل استانهای فارس جنوبی و مازندران غربی مطرح شده اند!! -در این بین خراسان رضوی نیز در چند سال اخیر (سالهای بعد از تقسیم) تحولاتی در عرصه تقسیمات استان داشت-در تربت حیدریه امتیاز معاونت استانداری داده شد! و شهرستانهای رشتخوار- مه ولات (فیض آباد) و زاوه (دولت آباد) ایجاد گردید و در شهر همجوار نیز شهرستانهای جوین-جغتای و اخیرا شهرستان خوشاب(البته با حاشیه های خود) شکل رفت و صحبتهایی از طرح ارتقای بخش داورزن نیز به گوش میرسد!

در نیشابور اما طرح ارتقای چهار بخش به شهرستان مورد پیگیری واقع شد ولی نهایتا به ایجاد یک شهرستان (فیروزه) بسنده شد و طرح ارتقای بخش سرولایت (به بهانه کمبود جمعیت!)-بخش میان جلگه (به بهانه ضعف زیرساختی و جمعیتی در مرکزیت!) و بخش زبرخان (به بهانه اختلافات محلی در تعیین مرکز!) همچنان بلاتکلیف ماند!! (گرچه شاید امروز با وعده های جدید نمایندگان به مردم این مناطق در آینده به نتیجه برسد!)

با این همه خراسان رضوی هم اکنون با 28 فرمانداری بیشترین شهرستان کشور را داراست و احتمال تقسیم مجدد آن را در آینده ای نزدیک دور از انتظار نخواهد بود- کما اینکه در این شرایط تحرکاتی با عنوان حرکت با چراغ خاموش! در شهرستان همجوار نیشابور جهت فراهم نمودن آرام طرح تشکیل استان جدید و شایعاتی درباب آن به گوش میرسد– این تحرکات به ظاهر خاموش که البته با ایجاد 3 شهرستان جدید و طرح یک شهرستان دیگر چندان هم خاموش نیست!! خود میتواند زنگ هشداری برای نیشابور به عنوان دومین شهر خراسان در این باره باشد

حرکتی نه چندان آرام که در حال حاضر نیشابور 2 الی 3 گام از آن عقب تر است و چنانچه برای ارتقای بخش های تابعه تصمیم جدی و فوری گرفته نشود سرنوشت استان شدن نیشابور را بار دیگر به بایگانی وزارت کشور خواهد برد!-تقسیمی که در آن سهم نیشابور به عنوان اولین پایتخت ایران اسلامی و ارتقای آن به مرکزیت استان به تعیین تکلیف شهرستان های جدید و همچنین  همت مسئولان- مردم و نمایندگان نیشابور بستگی خواهد داشت! . . .

http://binalud.blogsky.com  منبع : نیشابور سرزمین بینالود